Allir eiga sína heilsusögu og heilsuáskoranir. Ég deili heilsusögu minni hér í þeim tilgangi að veita ÞÉR innblástur til að setja heilsuna í fyrsta sæti og trú á að hægt sé að ná fram umbreytingu á heilsunni með hugarvinnu, mataræði og lífsstíl.

Heilsan hefur í raun verið mér áskorun síðan ég var barn þegar ég greindist með Hashimoto’s vanvirkan skjaldkirtil. Móðir mín hafði þá gengið með mig á milli lækna í um tvö ár að reyna að finna út hvað væri að dótturinni sem breyttist úr brosandi lífsglaðri stelpu í skapvonda og síþreytta stelpu. Þær eru þónokkuð margar sögurnar sem móðir mín hefur rifjað upp andvarpandi, eins og „þegar þú, 5 ára, lagðist ítrekað niður á gangstéttina og sagðist ekki labba skrefinu lengra vegna þreytu! Og ég þurfti að halda á þér um allt”. 

Svo kom að því að svarið fannst og ég var svo heppin að eiga dásamlegan frænda sem var innkirtlasérfræðingur og ég fékk skjaldkirtilslyf sem komu mér í mun betra jafnvægi. Ég varð þó ekki sama hressa stelpan aftur, læknaheimsóknir voru algengar vegna allskyns kvilla sem lítið var um svör við. 

Orkuleysi, heilaþoka, stoðkerfisverkir, höfðuðverkir, sveppasýkingar, húðvandamál, þyngdaraukning, alls kyns mataróþol og meltingartruflanir hafa verið reglulegir gestir hjá mér. Ég hef fengið allskonar greiningar eins og vefjagigt, mígreni, latan ristil, bakflæði, athyglisbrest (ADD), ‘myofacial pain syndrome’, brjósklos og hrörnunarbreytingar í liðþófum. Ég hef verið í allskyns þjálfun og meðferðum sem hafa hjálpað og bjargað mér í gegnum erfið tímabil. Ég hef líka fengið lyf við mörgum af þessum einkennum, sum virkuðu  vel, en mörg voru bara vel þegnir plástrar á einkennin í einhvern tíma og svo komu aukaverkanir sem færðu mér ný vandamál – og gömlu vandamálin komu aftur. 

Heilsan var dáldið eins og jójó – upp og niður og erfitt að treysta á hana og skipuleggja lífið, því ef heilsan fór niður fór allt skipulag í vaskinn. Ég náði þó að skapa mér aðstæður til að starfa sjálfstætt og gat þannig haft betri stjórn á vinnunni og dregið úr henni eða stoppað ef þurfti – sem gat verið ansi stressandi afkomulega. En heilsan hafði líka mikil áhrif á lífið í heild, orkan til að sinna fjölskyldunni, taka þátt í félagslífi, íþróttum og áhugamálum var oft af skornum skammti og svefngæðin oft af skornum skammti. Þessu ástandi fylgdi svo reglulega, vonleysi, einmanaleiki og laskað sjálfstraust.

Ég var svo heppin að komast um 25 ára gömul ( á síðustu öld! 🙂 í meðhöndlun hjá Helga Valdemarssyni lækni, einn af örfáum sem hafði þekkingu á mikilvægi örverukerfisins, löngu áður en það var eitthvað sem þótti mikilvægt. Það skipti sköpum fyrir mig að meðhöndla örveruóreiðuna sem fólst í ofvexti á Candida sveppsins með réttu mataræði. Þarna lærði ég ung hve gríðarleg áhrif mataræði og þarmaflóran hefur á heilsu – og ég lærði að trúa því ekki þegar mér er sagt að það sé ekkert hægt að gera. Það er alltaf leið til að bæta, þó það sé oft krefjandi verkefni að finna rót vandans og leiðina til að koma heilsunni á betri stað.

En þessi meðhöndlun náði þó ekki í rót míns vanda, því ef ég var ekki á tánum með mataræði og lífsstíl og passaði uppá vinnuálag og streitu hrundi heilsan aftur. Ég hafði ekki náð að skilja áhrif undirliggjandi streitu á heilsuna.